3/3/2005, συμβολή Λ. Κνωσσού & ΕΠΟΝ, Ηράκλειο Κρήτης
Φοιτητής στο τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών Πανεπιστημίου Κρήτης, ετών 21. Ο Γιός μου ΓΙΑΝΝΗΣ, ένα λαμπρό παλληκάρι, έφυγε από τη ζωή στις 3/3/2005, ημέρα Πέμπτη (Τσικνοπέμπτη). Δεν αυτομόλησε στον κόσμο της σιωπής. Τον βρήκε ο θάνατος στην Κρήτη και συγκεκριμμένα στη συμβολή οδων ΚΝΩΣΣΟΥ και ΕΠΟΝ του Ηρακλείου στις 7:10 το πρωί.
Ο χαμός του δεν ήταν θέλημα θεού ούτε της μοίρας γραφτό.
Τα αίτια ήταν πολλά (ανθρώπινα) που αφορούν την πλειοψηφία των θανατηφόρων τροχαίων:Έλλειψη ουσιαστικής και σοβαρής κυκλοφοριακής αγωγής.
Πολιτεία αδιαφορίας για την ζωή των πολιτών και κυρίως των νέων.
Κοινωνία σιωπηλή και αδρανής.
Δρόμοι ακατάλληλοι και επικίνδυνοι.
Οδηγοί που κατά την πλειοψηφία πήραν δίπλωμα δια της τεθλασμένης
Έλλειψη ελάχιστου τηλεοπτικού ενημερωτικού χρόνου.
Δυνατότητα οδήγησης δικύκλου χωρίς άδεια και κράνος.
Για την περίπτωση του Γιού μου επισημαίνω ότι επιπλέον αίτια ήταν:Κλειστό πανεπιστήμιο λόγω κατάληψης.
Δυνατότητα ολονύχτιας διασκέδασης.
Εγκληματική οδηγική συμπεριφορά του τιμονιέρη αστικού λεωφορείου.
Διασταύρωση χωρίς ορατότητα και σωστή σήμανση.
Εγκληματική παράλειψη της Δημοτικής αρχής.
Ο χαμός του ΓΙΑΝΝΗ βύθισε όλη την οικογένεια στον πόνο και τον μαρασμό.
Η μάνα καθημερινά με τα δάκρυα στα μάτια.
Ο αδελφός βιώνει την μοναξιά με καταθλιπτικά συμπτώματα.
Ο πατέρας προσπαθεί να σταθεί όρθιος για να κρατήσει απομεινάρια από την αξιοπρέπειά του.
Εύχομαι κουράγιο και δύναμη ψυχής σε όσους πρωταγωνιστούν σε αυτήν την προσπάθεια.
Το σύνθημα ας είναι ένα.
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ
ο πατέρας, Αναστάσιος Μπούρας.